Ciąża to okres, w którym kobieta powinna skoncentrować się przede wszystkim na sobie i na poczętym dziecku. Niestety, wiele kobiet nie może sobie pozwolić na taki luksus ze względu na obowiązki, w tym pracę. Jakie prawa mają ciężarne w Wielkiej Brytanii? Skąd mogą wziąć pomoc, także finansową?

Ubezpieczenie na życie

Płatne godziny wolne od pracy

Ciężarne mają prawo do skorzystania z płatnych wolnych godzin przeznaczonych na wizyty u lekarza związane z przebiegiem ciąży. Niezależnie od tego, jak długo pracujesz w danym miejscu, masz prawo do płatnych godzin na konsultacje u specjalisty.

Warto zauważyć, że zgodnie z prawem kobieta może także skorzystać z płatnych godzin wolnych od pracy w celu udania się na przykład na wizytę do szkoły rodzenia, itp. (słowem: wszystko, co obejmuje angielski termin „antenatal care”). W liczbę tych godzin wliczany jest także czas potrzebny na przemieszczenie się z miejsca pracy do gabinetu lekarza, itp.

Zaleca się jednak, by kobiety w ciąży planowały wizyty u lekarza tak, by nie kolidowało to w dużym stopniu z pracą. Najlepiej ustalać wszystko w porozumieniu z przełożonym, by uniknąć ewentualnego konfliktu.

Ojciec nienarodzonego dziecka lub partner (partnerka) kobiety w ciąży ma prawo do skorzystania maksymalnie dwukrotnie z niepłatnych wolnych godzin od pracy w celu udania się z ciężarną do lekarza.

Urlop macierzyński

Wszystkie ciężarne kobiety (niezależnie od stażu pracy) maja w Wielkiej Brytanii prawo do skorzystania z urlopu macierzyńskiego o długości maksymalnie jednego roku. Urlop ten dzieli się na dwa okresy:

  • 26 tygodni w ramach urlopu Ordinary Maternity Leave oraz
  • 26 tygodni w ramach urlopu Additional Maternity Leave.

Ciężarna może iść na urlop macierzyński maksymalnie na 11 tygodni przed przewidywaną datą narodzin dziecka. Kobieta w ciąży powinna poinformować swojego pracodawcę o tym, kiedy zamierza przejść na urlop macierzyński, najpóźniej na 15 tygodni przed rozpoczęciem tygodnia, w którym wypada przewidywana data narodzin dziecka.

Statutory Maternity Pay oraz Maternity Allowance

Kobieta w ciąży może liczyć na wsparcie finansowe. Jeśli ciężarna była zatrudniona nieprzerwanie u jednego pracodawcy przez okres przynajmniej 26 tygodni przed 15. tygodniem przed wyznaczoną datą narodzin dziecka i zarabiała określoną kwotę pieniędzy, wyższą od kwoty 112 funtów tygodniowo, ma prawo do otrzymywania Statutory Maternity Pay przez okres maksymalnie 39 tygodni. Przez pierwsze 6 tygodni kobieta otrzymywać będzie 90% pensji zaś przez kolejne 33 tygodnie – 139,58 funta tygodniowo lub 90% dotychczasowej pensji (którekolwiek będzie kwotą niższą).

Powyższe stawki to kwoty minimalne, które musi wypłacić ciężarnej pracodawca. Uwaga! Aby otrzymać prawo do pobierania Statutory Maternity Pay, kobieta musi być zatrudniona jako „employee”, a nie jako „worker”.

Ciężarne, które są samozatrudnione lub osiągają niskie przychody (niższe niż 112 funtów tygodniowo) mogą pobierać Maternity Allowance zamiast Statutory Maternity Pay. Kobieta ma w ramach tego zasiłku prawo do otrzymywania 139,58 funta tygodniowo lub 90% dotychczasowej pensji (którekolwiek będzie kwotą niższą) przez 39 tygodni.

Employment and Support Allowance (ESA)

Kobiety ciężarne, które nie kwalifikują się do otrzymywania Statutory Maternity Pay ani Maternity Allowance, mogą wnioskować o przyznani zasiłku Employment and Support Allowance (ESA). Zasiłek ten będzie do 2017 roku stopniowo zastąpiony zasiłkiem Universal Credit.

Paternity Leave

Ojcu dziecka także przysługuje prawo do płatnego urlopu w wymiarze dwóch tygodni, jeśli jest zatrudniony nieprzerwanie u jednego pracodawcy od przynajmniej 26 tygodni przed rozpoczęciem 15 tygodnia przed datą narodzin dziecka. Jeśli matka dziecka nie korzysta z urlopu macierzyńskiego, ojcu przysługuje prawo do Additional Paternity Leave (po części także płatnego).

Prawo do takiego urlopu przysługuje także ojcom dzieci adoptowanych oraz partnerom (lecz niekoniecznie ojcom biologicznym) kobiety oczekującej dziecka lub adoptującej dziecko.

Prawo do urlopu Paternity Leave nie przysługuje osobom zatrudnionym jako „worker”. Więcej informacji na ten temat znaleźć można na stronie GOV.UK.